Kamerik - Alphense Boys.
Op voorhand gaf niemand Kamerik een kans op een goed resultaat.
"de Boys" uit Alphen a/d Rijn hebben immers een aardig elftal bij elkaar gehaald, en zijn volgens vele "kenners"  in strijd met SCH'44 om de titel.
En zeg nou eerlijk, twee keer 5-0 verlies gaf weinig hoop.

De bezoekers waren de gehele partij de ploeg die de meeste aansprak mocht maken op een overwinning.
Meer kansen, meer balbezit en de beter voetballende elf op het veld.
Ja, de betere elf, maar niet de betere ploeg.
Kamerik had een tactiek uitgestippeld, die volgens de trainer na afloop, perfect werd uitgevoerd.
Lang in de wedstrijd blijven, dan komt die ene kans vanzelf....
De tegenstander frustreren.......
Ieder bal in de buurt van ons doel fanatiek verdedigen.....
Uitbreken wanneer mogelijk....

1. Jelle van Schaik
2. Roy Hutchinson
3. Tim Maarleveld
4. Eduard Kooijman
5. Jelle Ruis
6. Jelmer Knijff
7. Roy Voorbij
8. Stef den Boer  ( Noah Vandermeer )
9. Remco de Wit  ( Tijs van Rossum )
10. Jurrie vd Berg
11. Jelle de Wit  ( Luuk van Schaik )

Alphense Boys opende de wedstrijd zéér dreigend, onder leiding van de uitstekend leidende scheidsrechter.
Met 2 sneltreinen aan de zijkanten, veel beweging, goede crosspasses en prima techniek waren zij de bovenliggende partij.
Dit resulteerde de eerste 5 minuten in een aantal kopkansen die allemaal een prooi werden voor Jelle van Schaik, of de ballenvanger.

Langzaam groeide Kamerik in de wedstrijd en kroop steeds meer uit de schulp, op zoek naar de eenzame Remco de Wit.
De omschakelmomenten werden dreigender en leverde een aantal goede kansen op, waarvan er één daadwerkelijk een kans opleverde.
Teveel was de eindpass, of de laatste keuze, onzorgvuldig, waardoor we Remco slechts éénmaal alleen voor de keeper konden krijgen.
Tussendoorm bleef Kamerik keihard werken, gooide het zich overal tussen en werden de duels mannelijk gespeeld.
Een heerlijk enerverend potje voetbal was het gevolg.

Het thuispubliek genoot van de passie en strijd, het opzoeken van het randje door onze mannen.
Het uitpubliek irriteerde zich eraan, en belangrijker nog, de spelers in het veld ook !
Steeds meer uiiten de bezoekers hun afkeer tegen de scheidsrechter.
Kamerik ging hier goed mee om en speelde dat spelletje slimmer dan de tegenstander.
Tja, als je tegenstander zovéél beter is, dan komen er andere dingen kijken.

Zoals geluk....
Tot 2 maal toe werd Jelle gered door het aluminium, en kon hij ongestraft een uitglijdertje maken.
Alphense Boys ging steeds meer de lange bal spelen?
Vreemd voor een ploeg met zoveel voetballende kwaliteiten.
Kamerik zag het met genoegen aan en kon naar hartelust de duels uitvechten, gesteund door het thuispubliek.
Dit publiek had goed in de gaten dat de mannen dat nodig hadden, want de druk nam met de minuut toe.

In de 77e minuut, werd een lange bal op spits Jurrie vd Berg gespeeld, die niet voor de eerste keer zijn duel slimmer aan ging dan zijn opponent.
Zo kon hij in balbezit blijven en de bal meegeven in de loop van de onvermoeibare Stef den Boer.
Stef ging op snelheid ! langs zijn man en leverde een fantastische voorzet af in het doelgebied.
En daar gebeurde wat niemand had durven denken.
De jonge, en zacht gezegd niet al te grote Tijs van Rossum, kwam goed uit de rug van een verdediger en kopte de bal uitstekend op doel.
De keeper zat er nog wel een beetje aan, maar niet genoeg om de treffer te kunnen voorkomen.
1-0 voor Kamerik !!

Nog ruim een kwartier bikkelen en alles geven.
Dat was het devies, en dat deden de mannen.
Zelfs iets te letterlijk, waardoor er in de 80e minuut een onnodige overtreding werd gemaakt op randje 16.
De vrije trap vedween laag in de hoek en zo stond er alweer snel 1-1 op het bord.
Koppies hangen?
Welnee, de ploeg wilde persé een resultaat en dat kreeg het ook.
De druk van Alphense Boys werd alsmaar groter, het verzet van Kamerik en de vastberadenheid van Kamerik ook.

Nog éénmaal kropen we door het oog van de naald toen de 1-2 terecht werd afgekeurd vanwege buitenspel.
Na 97 minuten floot de arbiter voor de laatste maal op zijn fluit en was de stunt, want dat is het gewoon, een feit.
Kamerik heeft zich herpakt.
Er was niets meer te zien van de ploeg die vorige week tegen Zevenhoven zo'n allerbelabberste 2e helft liet zien.
Nee, hier stond een team, die met elkaar en voor alles en iedereen een resultaat wilde behalen.
Chapeau !

Jeetje wat euforisch als ik het zo terug lees.
Ja, dat klopt, en daar ben ik verd.... zeer trots op.
Trots op deze jongens !